Το φαρμακείο Νησιώτη
Γύρω στα 1840, Πηλιορείτες και άλλοι έμποροι γίνονται οι οικιστές της νέας πόλης του Βόλου. Το 1881, τη χρονιά της ενσωμάτωσης της Θεσσαλίας στο ελληνικό κράτος, ο Βόλος είχε περί τους 5000 κατοίκους, από τους οποίους περίπου οι 300 ήταν εβραίοι και οι 600 μουσουλμάνοι. Την ίδια περίοδο καταγράφονται και 300 περίπου καθολικοί: ιταλοί και γάλλοι τεχνικοί και εργάτες, γάλλοι και αυστριακοί έμποροι, κυκλαδίτες διαφόρων επαγγελμάτων. Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Βόλος παρουσιάζει την εικόνα πολυσυλλεκτικής πόλης, η οποία χάρη στη δυνατότητα εργασίας που προσφέρουν οι πολυάριθμες βιομηχανίες και η έντονη εμπορική ζωή της, έχει προσελκύσει πολλούς κατοίκους κυρίως από το Πήλιο και τα χωριά της Θεσσαλίας.
Το 1907, 500 και 200 οικογένειες από την Ανατολική Ρωμυλία εγκαταστάθηκαν, αντίστοιχα, στη Νέα Αγχίαλο και την Ευξεινούπολη. Η πολυμορφία του πληθυσμού αυξάνεται ακόμα περισσότερο με τον ερχομό προσφύγων από τον Πόντο και τη Μ. Ασία τη δεκαετία του 1920. Από το 1921 έως το 1924, εγκαθίστανται στην πόλη περίπου 14.000 πρόσφυγες, ενώ μετά τη συνθήκη της Λοζάνης (1923) αναχωρούν για την Τουρκία οι τελευταίοι μουσουλμάνοι. Από τη δεκαετία του 1950 και μετά η ανοικοδόμηση της πόλης προσελκύει εσωτερική μετανάστευση από τη Θεσσαλία και την Ήπειρο
Φαρμακείο Νησιώτη
Το φαρμακείο του Λεωνίδα Νησιώτη (Κιουτάχεια 1893 – Βόλος 1991) ήταν το πρώτο φαρμακείο που άνοιξε στη Νέα Ιωνία, στην οδό Δημοκρατίας (πρώην Χαλκηδόνος, «Φαρδύ»). Έως τη δεκαετία του 1950 η πλειονότητα των φαρμάκων ήταν παρασκευάσματα – ιδιοσκευάσματα και οι φαρμακοποιοί καθημερινά έγραφαν σε συνταγολόγιο όλες τις ιατρικές συνταγές, που εκτελούνταν στο φαρμακείο. Το χειρόγραφο συνταγολόγιο (Αύγουστος 1934 – Αύγουστος 1938) δώρισε στο Μουσείο ο Γιάννης Κονταξής, που για χρόνια εργάστηκε στο φαρμακείο Νησιώτη ως αδειούχος βοηθός φαρμακοποιού