Το ποδήλατο
Μουσείο Πόλης: το ποδήλατο της ζωγράφου Χρυσούλας Ζώγια
Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και οι σεισμοί της περιόδου 1954-1957 σηματοδότησαν καίριες αλλαγές ως προς τη φυσιογνωμία, αλλά και ως προς τη θέση του Βόλου στον ελληνικό χώρο. Η ανοικοδόμηση της πόλης μετά τους σεισμούς βασίστηκε σε απλουστευμένες και ταχύρρυθμες λύσεις, χωρίς στρατηγική για τις μελλοντικές προοπτικές της και με πλήρη απαξίωση της ιδιαίτερης αστικότητάς της.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 και για τριάντα περίπου χρόνια, η ανάπτυξη του Βόλου ακολουθεί το ελληνικό παράδειγμα, το οποίο θεωρείται ως μια «εξαιρετική ιστορία επιτυχίας». Το μέσο κατά κεφαλή εισόδημα υπερδιπλασιάζεται, το ίδιο και η ιδιωτική κατανάλωση. Η χρήση ηλεκτρισμού στα νοικοκυριά διπλασιάζεται, το τηλέφωνο, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση βελτιώνουν την επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο εισάγοντας νέα ήθη και συνήθειες.
Ποδήλατο – ποδηλατάδικα
Ο Βόλος μεταπολεμικά εξελίχθηκε σε ποδηλατούπολη. Η μορφολογία της πόλης, το μέγεθός της, οι κοινωνικές συνθήκες της εποχής οδήγησαν σε εντυπωσιακή αύξηση των ποδηλάτων. Στα 1950 κυκλοφορούσαν περίπου 13.000 ποδήλατα, αριθμός που σταθερά αυξανόταν, όπως και τα μαγαζιά που πουλούσαν, νοίκιαζαν κι επισκεύαζαν ποδήλατα. Η στενή σχέση των Βολιωτών με το ποδήλατο συνεχίστηκε. Σε ποδηλατικό γύρο του 1984 συμμετείχαν 6.500 άτομα, ενώ το 2001 υπήρχαν στον Βόλο 6 σωματεία ποδηλασίας και κυκλοφορούσαν περίπου 115.000 ποδήλατα.