Τα συσσίτια
Μουσείο Πόλης: σκεύη συσσιτίου (συλλογή Χαράλαμπου Χαρίτου – Εργαστήριο Εκπαιδευτικής Ιστορίας Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Θεσσαλίας)
Τον Απρίλιο του 1941 τα γερμανικά στρατεύματα παρελαύνουν στο κέντρο του Βόλου. Από τους πρώτους μήνες της Κατοχής, η πείνα ανακηρύχτηκε σε μείζονα παράγοντα της θνησιμότητας των κατοίκων αγγίζοντας και τα ευνοούμενα κοινωνικά στρώματα. Οι μισθοί των εργαζομένων μειώνονταν συνεχώς, το χρήμα έχανε την αξία του, εξαιτίας του πληθωρισμού, με αποτέλεσμα οι προμήθειες των προϊόντων να γίνονται κυρίως μέσω ανταλλαγών στη «μαύρη αγορά».
Ο Βόλος απελευθερώνεται από τη γερμανική κατοχή στις 19 Οκτωβρίου 1944. Το χαρμόσυνο κλίμα δεν διαρκεί πολύ: ο Εμφύλιος πόλεμος διχάζει και καταπονεί τους κατοίκους της πόλης. Πολλοί την εγκαταλείπουν για να γλυτώσουν τις συνέπειες, ενώ άλλοι, με το τέλος του (1949), παίρνουν το δρόμο της φυλακής και της εξορίας. Ο μετεμφυλιακός Βόλος είναι μια πόλη σε οικονομική ύφεση, καθώς οι περισσότερες βιομηχανίες δεν λειτουργούν. Οι σεισμοί της περιόδου 1955-57 έρχονται να ολοκληρώσουν την καταστροφή της προπολεμικής εικόνας της πόλης, ισοπεδώνοντας ένα μεγάλο μέρος του κτηριακού αποθέματος και των υποδομών της και αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους άστεγους.
Συσσίτια
Τα μαθητικά συσσίτια θεσμοθετήθηκαν το 1931, επί υπουργίας Γεωργίου Παπανδρέου. Διακόπηκαν κατά την περίοδο του πολέμου και επανήλθαν το 1946. Απευθύνονταν σε άπορους και αδύναμους μαθητές, οι οποίοι αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία στη μεταπολεμική Ελλάδα. Για αρκετά χρόνια περιλάμβαναν μόνο πρωινό ρόφημα και ξηρή τροφή, ενώ από το 1963 προστέθηκε και μεσημεριανό γεύμα. Σταμάτησαν να λειτουργούν περί το 1970.